Oluru yok biliyorum derdimin.
Kimi incitip kime gülersin
Seni senden çok severim
Senden sonra sönmez ateşim
Dizelerle dolmuş yılların
Bırakıyorum eski alışkanlıkarımı,
Tek tek ve beynimden sökerek.
Peki kalp yarası bırakılır mı?
Sevmek bünyevi bir alışkanlık mı?
Yaşayan tüm insanlara soruyorum;
Bir hayat var mıdır her zaman önümüzde?
Atkımı çaldılar
Üşüyorum
Boynumda serin bir rüzgar
Eser iklim tanımadan
Eser bir mayıs ayında
Dört kişilik bir masada oturmalıyız .
Sağımda ve solumda çapraz iki ayna…
Karşımda sen…
Nereye baksam sen…
Keşke her zaman seni görebilsem.
Yadigarım umutsuz şeylerdir,
Olabildiğince yorgun bedene sahibim.
Uyumak çaresi değil hiçbir şeyin,
Ben kendimi bulduğum yerlerde yenilmişim.
Yürürken es o es çizerim yollarda,
Hayaller enfes bir tablodur.
Doğarsın boştur.
Doldurmaya çalışırsın,
Senden ötesine varamazsın.
Varırsan gerçekleri yaşarsın.
Bir el hiç durmaz ama
Yarın sesin bir fısıltı misali
Yine geçecek ömrümden
Duyacaksın sende beni
Ama gölgeler fısıldamaz ki
Kutuplar da zifiri güneşsin hayali gibi
Kime uzanmış geçmişim, hatırlamam
Fakat süzüyor gözlerimden geceleri
Dört duvar ışıktan yoksun ve sancılı
Anlatır göğsüme hapsolmuş mağbedimi
Sonra kelimeler kış olur yağar gökyüzüm
Birkaç kısa adım var atılacak,
Birkaç kısa mesaj.
Ve birkaç cümle var,yazılacak,
Senden sonra birkaç cümleden ibaret.
Biraz bütünseli yakalamak gerek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!