Erek... Şiiri - Bünyamin Efe

Hızla bir feveran gelir
Hedefe giden yolcunun diline
Dil susar, kelimeler ölür.
İniltilerle duyurur kendini,
Düşkün ruhların şehri.
Surlar heybetle kapanır geride.
Fakir demircinin küçük evinde çiçek.
Çiçekler bilmezler küstüğünü adamın.
Sen iyi bilirsin kaderin pençesini.
Kazanmanın tek adı erek.

Tutkularıma bağlanmış hamut ne denli iri
Gökyüzünde açılan boşluk dolu.
Yüreğindeki yeis dolunay kadar geceli
Yağmur yıldırımsız da kusuyor göğü
Yorgun bir kaya düşer bir dağa
Karışır birbirine hem küfür hem dua
Niyet çıkarmış okunu zamansız
Açıkta duran bir kalbe saplar
Sıyırıp geçen feleğe
Dost olup gülümsemek gerek
Yüceliğin önündeydi hep erek.