Düşlerin gelir... Şiiri - Bünyamin Efe

Bir gece yıldızlara bakarsın.
Düşlerin gelir avuçlarına,
Sesleniver fısıltıyla,
Küçüksün,
Çocuksun,
Duyarsın, daha açık hiçbir şey duymazsın,
Küçük yüreğinde bir şeyleri kırpıştırır,
Bir şeyler yanar, çok şey tutuşur.
Dışarı çıkmak isterler
Çocuksun,
Henüz erkendir düşleri yaşamak, şimdi sadece düşlemek gerek.
Düşler sessizce oynaşırlar her gelişlerinde…
Çiçekli vadiler,allı pullu dağlar uzanır,
Ağaçlar eğilir patika yolun kenarlarından,
Ağaçlar ve dallarında salıncaklar…

Büyürsün,
Bazı geceler yıldızları görürsün eskisi gibi
Gencecik gözlerin görür kocaman kandilleri,
Düşlerin gelir.
Bir fısıltıyla,
Ağaçlar ve dalında salıncaklar,
Dışarı çıkmak isterler birer birer,
Henüz değil.
Sizleri salamam ben.
Param yeterli değil.
Bekleyin belki sonra.
Düşler sessizce çekilirler çocuk uykularına.

Olgunsun.
40’lı yaşlardasın.
Düşlerinden birkaçını gömüyorsun,
Mezar taşında hiç doğmadı, zamanını geçirdi.
Ve bir başkası daha ölüyor.
Trafiktesin.
Işık yandığında bekliyorsun.
Yandığında geçiyorsun.
Saatlerin var.
Gece yarısı.
Ay ensende duruyor.
Düşlerin geliyor.
Bir fısıltı ile.
Biz dışarı çıkmak istiyoruz.
Henüz değil.
Sizleri salamam dışarı.
Zaman ah zaman.
Zamanım yok benim.
Bekleyin belki sonra,
Düşler sessizce çekilirler ay ışığındaki geceye.

Yaşlanıyorsun.
Her gün bir düş ölüyor.
Her gün bir çizgi ekleniyor alnına.
Her gün bir inci düşüyor ömründen.
Kalan ya can çekişiyor.
Ya son bir kez geliyor.
Bir fısıltıyla.
Dışarı çıkmak istiyorum.
Beni dışarı sal.
Doğmak istiyorum.
Yürümek ve dışarıda gerçekleşmiş bir hayal olarak parlamak istiyorum.
Güç.
Gücüm tükendi bilmiyorum sizi yaşatmak ne anlama gelir.
Artık çok geç.
Belki daha erken olsaydı.
Ve düşler topyekûn ölürler bir adamın çıkmazlarında.
Sessizce giden düşler.
Bir fısıltıyla veda ederler.
Hey gerçekten bizi öldü diye gömüyorsun yıllarca.
Ancak düşleri hiç doğmadan ölen insan doğmuş ama yaşamamıştır.
Sen hiç yaşamadın.

Ya böyle olsaydı.
Ne olurdu acaba.
Ağaçlar ve salıncaklar.
Düşlerim beni bulduğunda.
Fısıltıyı duyduğum an.
Dışarı çıkmak istiyoruz.
Bizi dışarı sal.
Duymak istedim.
Dinledim.
Kapatabilirdim kapıları.
Henüz değil.
Demek gelirdi içimden.
Ağır kapıları açtım, tutkuya tutundum.
Düşlerim sizi istiyor.
Para.
Zaman.
İnsan.
Denge.
Bilgi.
Ve yaşam adına her ne araç varsa toplanın ve düşleri dışarı alın!
Ey düşler.
Çıkın dışarı!
Tüm düşlerim doğmalı bugün.
Bugün dışarı çıkın.
Bugün farkında olduysam.
Size karşı henüz dememek içindi.
Her gün birinizin ölümünü beklememek içindi.
Bugün hep birlikte çıkabilirsiniz.
Bu fısıltıyı bir daha duymayabilirdim de,
Düşlerim geldiğinde,
Ben içinde olmak istedim.
Şimdi!
Onları dışarı salabiliriz….