Erdim be dostum Şiiri - Niğmetullah Uçar

ERDİM BE DOSTUM

Başkasına minnet etmemek gerek
Bütün güçlüklere göğüs gererek
Benden kötüleri hayal ederek
Mutlu olmasını bildim be dostum

Kendi nefsim için olumlu oldu
Gönlüm bu şekilde huzuru buldu
Aslında şartlara en uygun yoldu
Bu şekilde uğraş verdim be dostum

Gönül huzuruyla mesele bitmez
Çevremde olanlar bunu bilemez
Yakınlarım bana haklısın demez
Bu yüzden strese girdim be dostum

Parasız mutluluk olmuyor madem
Mutlu olmak değil hedefim, gayem
Tek başıma dağda bir hayat sürsem
Şükür bu halime dedim be dostum

Toplum içindeyim bir ailem var
Onlar eller gibi yaşamak umar
Gelirim değildir ihtiyaç kadar
Bu yüzden başımı eğdim be dostum

Maddi sıkıntılar acı veriyor
Yaşamak külfeti ağır geliyor
Gönlüm şükür edip huzur istiyor
Çevre baskısından bezdim be dostum

Yardım ummak değil benim niyetim
Yoktur bu dünyada hakimiyetim
Kanaat varlığım şükür servetim
Böyle yaşamayı sevdim be dostum

Yanlış yorumlama bu sitemimi
Tenkit etmiyorum ben kaderimi
İstedim ki bilin elemlerimi
Her şeyi kadere saldım be dostum

İnsanlara minnet etmemek gerek
Halık’a güvenip ona dönerek
Güzel düşünmeli güzel görerek
Bu işin sırrına erdim be dostum

Niğmetullah UÇAR
Antalya
05.11.2007