Erdemli Köle Şiiri - Yasemin Soyçopur

Acımasız sahibinin yanında duruyordu köle,
Satılığa çıkacaktı yeniden.
Hayat onun için mealsiz böyle,
Fakat ne gelirdi elinden!
Başını öne eğmiş,yüzü kızarmış,
Her insan gibi o da gururlu.
Yıllardır köle olmanın acısını tatmış,
Yakalayamamış mutluluğu.
Belli,yediği dayaklar yırtık gömleğinden,
Belli,yediği darbeler yüzündeki izlerden.
İnsan olduğu da belli,
Yüzündeki erdemden.
Fakat yüzünde sıcacık bir tebessüm,
Ben de bir gün gülerim düşüncesiyle,
...sonra gözlerinden iki damla yaş akıyor,
Kim bilir? Belki onu daha acı yarınlar bekliyor.