Erdemli İnsanlar Atam Demişti

Ağzına sahip ol, açma her yerde
Eskiyi aratır o günler nerde
Akıl verme derman olmazsın ferde
Erdemli insanlar atam demişti

Dünyaya, devrana düzen verirsen
Süte siyah deme yoza vurursun
Zalim sofrasından yiyen görürsün
Erdemli insanlar atam demişti

Doğruyu yalana kaymak edersen
Haksız bahçesinde koyun güdersen
Yetim tarlasında buğday ütersen
Erdemli insanlar atam demişti

Dostun meclisinde eğri oturma
Sadakaya karşı umarsız durma
Mazluma, garibe belden de vurma
Erdemli insanlar atam demişti

Küfürü, küffarı dil bilip sanma
Cehalet ateşi deyip aldanma
Kötü niyeti de vakitle anma
Erdemli insanlar atam demişti

Alın teri ekmek olsun kapında
Haram lokma yeme çatal sapında
Doğruluk, dürüstlük harcı yapında
Erdemli insanlar atam demişti

Ailede birlik, dirliğin huzur
Darda, zorda, yârda, duadır hızır
Cahille sohbete girersen kazır
Erdemli insanlar atam demişti

İstemezsen kalbi sevipte yakma
Araya giripte yuvayı yıkma
Yaklaşıp sonra da kenara çıkma
Erdemli insanlar atam demişti

Komşun tok mu ki sen açı bilecen
Ekmeğin yarısı ona verecen
İnsan gördüğüne vefa derecen
Erdemli insanlar atam demişti

Şiirhanım derim kırma fidanı
Emekle, huzurla ışıt odanı
Saldırma, öldürme tek bir insanı
Erdemli insanlar atam demişti.