Erdemir Şiiri - Ali Seydi Gültekin

Adını yazacağım Ay’a ve yıldızlara,
Seni anlatıyorum çilek satan kızlara.
Çekilmiş yol veriyor usul usul Avrupa,
Hangi işe el atsan bizim oluyor kupa.

Yetişemez el bize, biz gideriz toz kalır,
Rüzgârımız devirir, devirmese az kalır.
Rekorlar senin için günlük vaka diyorlar,
Avrupa’yı sen soktun, şoktan şoka diyorlar.

Yıldızlar ışıl ışıl, üstünde parıldar ay,
Her sevenin gururla zaferinden aldı pay.
Saçtığın aydınlıktan yandı gözler kamaştı,
Ereğli’de gönüller sevginle dolup taştı.

Can feda biliyorsun, hepimiz hep hazırız,
Ne zaman olsa çağır, biz sekiz bin Hızır’ız.
Ant içtik kazanmaya, zaferler bize haktır,
Bizimle yarış yapan çok pişman olacaktır.

Kaç kere geldik geçtik çeliğin çemberinden,
Kırılmaz rekorları kırdık bir kaç yerinden.
Yanıltmadın bizi hiç, inandık yola çıktık,
Alnımız açık oldu, başımız her zaman dik.

Yarını dünden görüp ufukları açarak,
Çelikten ata bindik bulutları geçerek.
Ergenekon’da yazdık ilk demir destanını,
Efsaneye çevirdin, duydu cihan şanını.

Birlikte çalışarak kolay ettik her işi,
El ele verme ile üç-beş olur bir kişi.
Japon rekorlarına göz diktik alacağız,
Başkasının şansı yok, en son biz güleceğiz.

Adını yazmak için yüksekte yer aradım,
Çin Seddi’nin önünde yürüdüm adım adım.
Yanağımı çok zaman göz yaşımla yıkadın,
Gönlümde başka yare azcık yer bırakmadın.

Başladın Destan diye, oldu koca bir tarih,
Yazıverdin gündüz bir, gece gece bir tarih.
El attığın her işte bir çok rekor saklıdır,
Bütün Türkiye sana inanmakta haklıdır.

Gemileri karadan Haliç’e sokan izde,
Yürüyoruz treni yüzdürerek denizde.
Çağ açıp çağ kapayan o yürek hala bizde,
Bu yolda biz de varız hava, kara, denizde.

Çilek tarlalarına çelik ektik gül açtı,
Şöhretin Amerika, Çin’e bile ulaştı.
Nasıl anlatsam seni, ne söylesem az gelir,
Türkiye’nin yıldızı ERDEMİR’sin ERDEMİR...