Benim seninle olan savaşım bitti
Aklım kazandı,
Gönlüm kaybetti...
Hatıralarımız ganimeti oldu aklımın
Kollarında eseretin soğuk zinciri
Gönlüme kaybetmenin zilleti yetti...
An gelir
Bir üveyik kanatlanır yüreğinden gökyüzüne.
Kaldırıp başını ardı sıra bakarsın,
İçini tarifsiz bir huzur kaplar
Sebebini anlayamazsın.
An gelir
Işıklar sönsün artık bana karanlık gerek
Yönümü kaybedeyim şu engin denizlerde
Yıkılsın tüm fenerler, batarsa batsın gemi
Umudumla beraber kaybolsun derinlerde
Belki karanlık sular ruhumu aydınlatır.
Olağanüstü günlerde
Aklım halâ dünlerde
Yüreğim sürgünlerde
Döner mi? Bilmiyorum
Zaman yokluğuna eş
Gülün göz yaşı düştü,
Gecenin kalbine...
Yer gök sırılsıklam
Yalnızlık doldu...
Sırtından bıçaklandı sevda,
Sokağın köşesinde...
Biz şimde el ele yürüyemeyecek miyiz sokaklarda,
Köşedeki kestenciden kestane alıp yiyemeyecekmiyiz çayın yanında?
Baş başa verip muhabbet edemeyecekmiyiz muhtarın yerinde,
Şöyle içimde huzur yanımda sen yürürken mağrur mağrur, koluma girmeyecek misin yani,
Bir ayakkabı bakacağım diye beni mağazaya sokup ayaklarıma kara sular indirene kadar denemeyecekmisin hepsini,
Sırt üstü uzanıp yıldızları seyredemeyecekmiyiz bir daha,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!