Erdem Uzunoğlu Şiirleri - Şair Erdem Uzu ...

Azrail geldi bu gece oturdu başucuma
Sevdamın son nefesini bıraktı avucuma

Bak işte bu da tek yaprak,
Yolda öyle duruyor,
Orada duran tek yaprak,
İnadına gülüyor.

Görmesin kimse beni
Sesimi duymasınlar
Bıraksınlar düşeyim
Elimden tutmasınlar

Tek başıma kalayım

Bir bir söktüm göğsümden sana yüklediğim tüm anlamları
Sende artık herkes gibisin

Mademki yokluğunla
dört bir yanımı sardın
Sana son bir sözüm var...
Olsun...İyi ki vardın.

Yapraklar dökülüyor yağmurlarla beraber
Yapraklar dökülüyor her birinde bir keder
Yapraklar dökülüyor hepsi ayrı yerlere
Yapraklar dökülüyor bilinmez bir kadere

Yolda kuru bir yaprak tek başına gidiyor
Yolda kuru bir yaprak yalnızlıktan titriyor
Yolda kuru bir yaprak yerinden ayrımıdır?
Yolda kuru bir yaprak gönlü yaralımıdır?

İki yaprak arkadaş bak tünelden geçiyor
İki yaprak arkadaş aynı yolu seçiyor
İki yaprak arkadaş bir ihtimal delidir
İki yaprak arkadaş belkide sevgilidir

Benim seninle olan savaşım bitti
Aklım kazandı,
Gönlüm kaybetti...
Hatıralarımız ganimeti oldu aklımın
Gönlüme kaybetmenin zilleti yetti...

Yokuş çıkar bir adam
Kan ter içinde yüzü
Ağaçlar gölge vermez
Sanki hep küsmüş gibi
Dizde derman kalmamış
Ha düştü ha düşecek