Erdem Uçan Şiirleri - Şair Erdem Uçan

Yirmi yedi yıllık içimdeki baraj
Bir gün eksilmedi; bir milim tonaj.
Patlattı bastırılmışlıklarım, kapaklarını
Sular, yalnız kadınların kuraklıklarını ! 23.05.11

On iki yıl evvel; sıfır üç sıfır iki, gün on iki Ağustosdu
Uykudan uyandırmayan, yeraltından değil
Yerüstündeki pay hattından bir cellât
Sonsuzluğa uyudular

Enkaz altında kalanlar insandılar

Bu akşam güneşin battığı yerden,
Gökyüzünün yarısı sapsarıydı.
Göğsüm bir anda daraldı;
Ufkum öylece sessizce karardı.
Bembeyaz hayallerin beni terk edişi,
Düşündüm de böyle sapsarı bi akşamdı.

Çocukluğum gelince aklıma
Gitmek isterim bir an evvel ihtiyarlığıma
Yaşadıklarımın hepsi sanki öldürme kasti var yaşayacaklarıma
Suya, kuşa, komşuya atılan her taş gelmiş kafama
Her kısa uzun koşuda koşullanmışlar çelme atmaya ayağıma
Ayım yılım geçmemiş ki pişman etmişler doğmadığıma gâvur dağına/26.08.11

Görmek istediklerimi,
Gördüklerimde göremediğim için;
Gördüklerimi görmektense,
Görmemeyi yeğlerim
Geleceğimi görmek için ! 04.06.11

gökyüzünde yüz milyarlarca yıldızdan bir yaldızdım
sarmalayan kayıp galaksi anamdı
on beş milyar yaşındaki Atom ise babamdı
milyarlarca güneş sisteminin içimde bir sistemsiz döngüydüm
çekim gücüm tükenmiş karadeliğe sürükleniyordum
simetrik genleşme sonsuzluğa doğru yalnzılaştıran düşmanımdı

Ne için bütün bu olanlar
Dünyanın beş kıtasında birbirini vuranlar
Bunca yıldır nehir olup azgınca akıyor kanlar
Sevgisizlik sarmış her toprağı sular
Biçtikçe tuhum atıyor kin
Bu yok etme isteriğinin sebebi kim

Bu gün sözümona bayrammış
Nasıl olur 364 gün üç öğün harp olur
Her gün kadınlar esef yoğurur tek öğün çocuklarını doyurur
Her sabah altı otuz’da her servis durağı dolu olur
Her akşam dönüş yolu patozdan çıkmışlarla dolu olur
Her gün bir gün öncesini niyaz ile arar olur

Sabah okuyor olacaksın bunu
uzay da ilerlemişken biz mikroskobik
düşündüm de duygular benim hayatlan temasımı kesiyor
ben sabah uyandığımda endişe ve korku ve zevksizlik yaşamak istemiyorum
parçacık fiziği ile evren ile doğa içindeki milyonlarca canlılar ile
oropendola kuşları ile

Bırakmalı bazen kendini;
Mevsimlere, yaza bırakmalı, erimeli..
İçine giremediğine, içine sızmalı..
Yıllara bırakmalı; yaralarını kapatmalı,
İzleri kalsa da; geçmişi unutturmalı..
Yollara bırakmalı; yeni coğrafyalarda,