Kuşların cıvıltısına kanmış bir berduş
Gül bahçelerinde iken aşkından cûş u hurûş
Farketmeksizin itilen bedeninde bir yok oluş
Solarken çiçekler, hayatında bir mahvoluş
Kokmayan sabahların bahçelerinde beklerken
Bütün yollar sana çıkar sanmıştım, oysa kaybolmuşum,
Her adım bir çıkmaz, her yön uçurum.
Sesini duyduğum her an içimde bir deprem,
Ama senin dünyanda, ben sadece bir uğultuyum.
Bak, ellerim titriyor ama uzatmıyorum artık,
Son bir mektup, son bir söz
Son bir veda hayata, yani sana
Anlamsızlıklar ardına saklandım
Çok aradım ama kendimi bulamadım
Acilarimin altinda sakli bir hazine
Çok yoruldum artık, ruhum sızlıyor
Durduramıyorum haykırışları
Çığlık çılığa içimde bir ses, bağırıyor
Kesilmiyor acısı, iyileşmiyor yaraları
Şarapneller doldurmuş uzuvlarımı, çıkaramıyorum
Denizin hırçın akıntısına kapılmış birer ruh muydu
Yoksa aşka ant içmiş iki şarhoş muyduk biz?
Fırtınalarda kaybolmuş birer beden miydi
Yoksa karanlık gecelerde saklanan ürkek birer ceylan mıydık biz?
Süre gelen sevgimizde bir hiçlik miydik
Yoksa ararken bulduğumuz yaralarımız mıydık biz?
Yeni yarınlar görebilsek ne ala
Barışla dolu yarınlar görebilsek ne ala
Çok yakın güzel günler, bir kez daha ufka bak
Ümitle dolu kalpler, şahit ol ya hûda
Açılır yeni sayfalar yaşam denilen kitapta
Fırtınalara kapılmış yüreğim
Uçurumun ucunda ölüme bir adım kala
Ölüp gideceğim, hissediyorum çok yakın
Meçhûle gidiyorum, kanlarla dolu ellerim
Yardım isteyemiyorum, çıkmıyor ki sesim
Bir adam var, mazinin karanlık sahifelerinde kaybolmuş,
Zemherî bir rüzgâr gibi, dokunduğu her şeyi üşüten.
Sinesi mühürlenmiş, dilinde suskunluğun kilidi,
Ne bir feryat salabilir âleme, ne de bir âh ile serzenişte bulunabilir.
Zaman, ona dokunmaz artık, saatler dahi sırtını dönmüş,
Bağırmak istiyorum yükseklere çıkıp
Duysun istiyorum, yer gök inlesin
Çıksın içimde sakladıklarım
Çünkü sürüklüyor beni uçuruma
Istiyorum bağırmak adının her harfini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!