Ne yangınlar gördüm de böyle canım yanmadı,
Gönül dağımda patlayan volkan mısın nesin?
Daha başlık atmadan, sayfama kan damladı,
Ama her şeye rağmen yazdığım son şiirsin.
Ömür; bir liman bu tenha kayalıkta,
Gelir geçer de,demir atmaz gemiler.
Nemli gözler bir gemi gözler ufukta,
Batan güneşle suya dalar ümitler.
Gözyaşından yosun tutmuş kayalıklar,
Sızlarsa yüreğin, düştüğümde aklına,
Halimi düşünüp kederlenme sevdiğim.
Alıştığımı sanma sakın yokluğuna,
Seni unutmak mı? Asla. Henüz ölmedim.
Baştan çembere almış bizi felek,
Bu da geçer, geçer elbet sevdiğim.
Varsın olsun her yolun başı hendek,
Bu da geçer, geçer elbet sevdiğim.
Ezelden ayrı koymuş bizi kader,
Girip yatağına uykuya daldığında,
Her gece odana sızan taze sabahtım.
Aldırmadan pencereni kapattığında,
Sensiz odamda senden bir dünya yarattım.
Her gece üzerime sererken tenini,
Sen; dudakları, ve gözleriyle,
Alemde yazılmış yegane şîr.
Baştan ayağa binbir kafiye,
Karalanmış üç beş satır zehir.
Şu ağlamayı unutmuş şair;
Madem ki kollarında bir sevdanın,
Şu gözlerimi kapatmayacaktım,
Yıllarca önce karnında anamın,
Binlerce kardeşle,neden savaştım?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!