Erdal Şabahat Şiirleri - Şair Erdal Şabahat

Akşam oldu içime düştü yakamozun,
Gamın eserine, gözümün aynası düştü hüznümün..
Güzel kaybolmuşsa ne gam,
Kaybedene değil kaybolana aşık olmuşsam..
Aradığım,incinmiş gözyaşlarıydı
Terinin tuzunda balık olmuşşsam

Güzele güzel diyecek ne göz görünür nede gönlü..
Sıralanmış yadın elinde,uzun saçı eteğinin belinde..
Ne dili var,nede sözü,bir bakımlık ne yüzü nede süsü..
Ne ağlar nede güler gönlü,ne doğrusu nede eğriyi bilen olsa....
Ne civanı bilir nede arkasında olanı..
Dünya güzeli olsa ne olur,değmişse bana yalanı

Çağlasın aşkla,namaza dursun gönül niyaza..
Teselli ver ya Rab..
Hayatın gamsız ocağına..
Düşmüşüz yılların ardındaki yollara..
Ne yolun eğrisi bükmüş nede doğrusu kaldırmış ayağa..
Arayıp durmuşuz gerçeğin kıyısında..

Ben istanbullu olmak istemiyorum ki;
Özlemediğim rezidansları,asfalt yollarını,
Sabahlarn gürültüsünü,
Akşamları yalnızlık çeken ruhları
Gündelik sevdaların ve Elektronik aşıkların yokluğunu,,,
Vapurların,Taksilerin ve Trenlerin acelesini,,,

Attım kendimi sokağa eski bir sevgi kasabasına…
Bir yanda deniz bir yanda doğa…
Denizde kavuşan aşklar köprü oluvermiş aşıklara…
Dayanır mı şiir yürür sokağa,ulaşmak için aşka..
Önce Phokaia oradan semerci sokağına…
Heredotun anlattığı diyar dı,özlediğim..

Kaybetmek aslında kazanmaktır özünde...
Sen yolunu bulmuş san ne gerek var elin sözüne...
At düşsün kırılsın yüzlerin sahtesine....
Sana senin gibi biri yaraşır
Sözde söz...gözde bakış..
Bağırda ise yürek yaraşır....

Seher seher çık karşıma..
Kayık gözlü yarim..
Denizlerde sürü yelkeni..
Kayık gözlü yarim benim
Hasretin kaç okkaya vardı.
Gönlümün çuvalı kaç arşını aştı

Aşk; helalini çekmektir başka gözden..
Örtmektir perde perde..
Bir çizgiden bir yüreğe gelince,sevgi helalde kalır..
Farz gibi düşer üzerine..

Hayat dediğin nedir ki?
Bir avuç topraktır Ana gibi,,
Can dediğin nedir ki?
Bir dal köktür Baba gibi..
Sular yürür,Kökü toprağa salar..
Bir çınara ulu bir yol açar…

Gülmekte var, ağlamakta var bu dünyada..
Gülmenin riskine aptal derler..
Ağlamak ise yürek büzer…
Kopmakta var bağlanmakta var bu dünyada..
Bağlar yürekte eli ele vermekle..
Ayırır gönlü,dili dile değdirmekle…