Doyamadım sana
Seni senin yanında
Sensiz yaşamaya
Şimdi daha çok özlüyorum seni
Senin yokluğunda,
beni bir melek uyandırdı
nedendir gözlerim kapalıydı
bu son uyanışmıydı yoksa
bir ezan sesi kulaklarımda
elveda dedim düşlerime
Bu şiir sana
Gönlümün çıkmazında
Dolaşırken derinlerde
Gördüğüm bir ışık
Söyleyemediğim
Söylemekten korktuğum
Seni düşündüğüm bu kaçıncı gece
Geceler bir işkence sanki
Üzerime kabus gibi çöktü sensizliğin
Sahilde ışıklar yok artık
Yakamozlar kaybolmuş
Senin hayalini görmüyorum
Seni düşündüm
Yokluğunu aşkının
Yoksulluğunu dinledim
Yalnız kuşların
Ağaçların hışırtısını
Çocukların seslerini
Sizinde hayalleriniz var mı
Ümitsizlikleriniz hiç olmadı mı
Çaresiz günleriniz yok mu
Yaşarken ölümü hissettiniz mi
Ne kadar kendinizi seviyorsunuz
Ağlayınça göz yaşımı silecek bir el
Başımı yaslayacak bir omuz arıyorum
Derdimi dinleyecek bir kulak
Teselli verecek bir dudak arıyorum
Düşsem de kalksam da bırakmayacak
Neşemde derdimde yanımda olacak
Önce gözlerinle esir ettin beni
Sonra yüreğinin mahsenine attın
Çaresiz yapa yalnız bıraktın gittin
Nedensiz sensiz şimdi neredesin
Dipsiz kuyudayım Yusuf misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!