Sabahın ayazında çıktım yollara
Ne gecenin karanlığını bildim
Ne de sabahın aydınlığını
Neydi gecenin karanlığından
Daha da içimi karartan
Umudun muydu bir çiçek gibi
Arama sorma bulamazsın
Sokak lambalarının gölgesinde
Oturduğum kayanın dibinde
Meyhanelerin buğulu köşelerinde
Kaybolduğum şişelerin içinde
_Şarkılar değil seni...
____Şiirler değil beni...
__Birleştirsek sevgimizi...
______Söylese herkes bizi! ..
sana geliyorum uzaklardan
coşkuyla umursamadan
dik yamaçları aşıyorum
arkama bile bakmıyorum........
sevgimi haykırıyorum
Senin gözlerin aşk bakar
Nefesin sevda kokar
Yanağından süzülen damlalar
Olsam da bensiz akar
Seni görebilirim
Bağlar pamuk ipliği olduğunda
tembellik devreye girer yaşamın soğukluğunda
bin bir nedenler sebep olur
güneş yukardan vursada
sular ısınmaz
içinde balıklar ölür
sevgilerimi doldurdum vagonlara
katar oldum taşıdım yıllarca
uğradığım istasyonlarda indiler
yüreğimden kimileri haberli habersiz
yol boyuna, tarla kenarına attım
Son defa sensiz gezdim bugün yine
Gidişinin son hüznü vardı sabahın güzünde
Çınarın altına çöktüm daldım düşlerine
Saka kuşları göç etmişler
Şarkı söylemiyorlar
Kargalar doluşmuş tepeme
seni unuttum artık/
gözlerimi kapattığımda
hayalini görmüyorum,
düşlerimde düşüncemde yoksun,
seni unuttum...
baş kaldırıyor kalemim
hücresinde hapsolmuş
sayfaları parçalarcasına
parça parça aşkı yazıyor
hançer gibi batırıyor
her harfin haznesinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!