Erdal Alga Şiirleri - Şair Erdal Alga

Vatan savunmasında
Geçmez adın
Mehmet yer küfürü
Sızlamaz canın
Vah vah ezilen kadın.

Biliyorum sevmiyorsun beni
sevmeyeceksin de.
Zaman bir bıçak kalbimde
Biliyorum, keskinleştikçe keskinleşti.
Kan revan içinde kaldı yürek
Topraklar savrulur kürek kürek

Vay be külüstür teknem, kalbim
Demek okyanusa açılıyorsun
Yelkenin yok, rüzgarın yok
Nereye gideceğini sanıyorsun
Gülerler adama gülerler.

Veysel giderken
Gözü arkada
Kalemini ben devraldım
Üzülme, yüreğini ben
Rahat uyu
Sadık yarin kara toprakta.

Bir ara baktığımda gökyüzüne
Sen uçuyordun
Gözlerim peşinden aval aval
Elimde kırık bir kaval
Sevdamı üfleyemiyordum.

Kör, gördü
Sağır, duydu
Dilsiz, konuştu
Çolak, dokundu
Burunsuz, kokladı
Bilimin beş duyu organı

Ben ne zaman kırık bir kalp görsem
Daha bir kırarım kalbimi, unufak.
Daha bir ezik olurum
Daha bir bükerim boynumu
Birileri bakıp şükrü keşfetsinler diye.

Seni unutmak deyince unutmayı unuturum
Seni gözlerime alınca uyanmayı unuturum
Unuttum kendimi senin düşlerinde
Unuttum kendimi o güzel gülüşlerinde.

Unut diyorlar gülüm

Bir gemi kalkıyor bu limandan
Gidiyorum ben
Yolcu muyum gemi miyim bilmiyorum
Ama gidiyorum işte
Okyanus zorlu malum
Dönüş her yiğidin harcı değil

Kadın, teşhir,
Erkek, röntgen
Yatak, dikdörtgen
Sonuç aktif gen.