Erdal Alga Şiirleri - Şair Erdal Alga

Genelde erken kalkmazlar sabah
Uyurlar öğlene kadar
Temizledikten sonra evi
Konarlar balkon kuşları.

Kimisi evlidir

Bir liseli düşün, kırsaldan
Biraz ezik, biraz gururlu
Biraz buğday tenli
Sözlüye kaldıracağında öğretmen
Karatahtaya
Bildiği halde tüm cevapları

Tanrı her yerde derler
Öyle öğrettiler
Çocukluğumuzdan beri bize
Madem öyle
Neden elimizi açıyoruz
Hala ve boşuna, gökyüzüne!

Serbest piyasada
Herkes bir şeyler satar
Sermayedar değilse
Bazıları bilgisini
Bazıları el emeğini
Bazılarıysa bedenini

Bir dil sürçmesi mi
Yoksa gerçeğin ta kendisi mi
Kızılderili diyemeyip
Kızıldereli diyebilen çocuğun durumu
Kral çıplakçıdır ya çocuk
Beyazların Kızılderilileri katlettikleri

Eski bir aşk yarasını
Silmek için kalpten
Sürdüğüm beyaz sıvı
Gidilecek yeni bir aşkın
Ayı, yıldızı.

O delinin biriydi
Sadece yadını ederken herkesler
O mutluluğun izini sürmekteydi
Ona göre gece neydi, gündüz neydi
Hem vakit geçse neydi, geçmese neydi
Yaşamak denen şey zaten bir muamma değil miydi?

Boşuna okumuşum Fuzuli’yi
Su senin elinden içilmeli
Sırat Tanrının köprüsü
Seninle elele geçilmeli.

Cehennemse yerin

Bir yanda sicim amirim
Bir yanda yalancı cıvık kahkaha
Yalakalık revaçta
Rajon kesiyor yetkili dinazor cühela
Terbiye edilmeye çalışılan
Yılmaz aslandır yüreğim, Galileo Çocuklarından.

Sana ulaşmak, kan revan içinde
Ölümüne bir mücadeleden sonra
İşte öyle güzel

Çin ülkesinde bir prensessin sen
Esir düşmüşsün kaderine