Erciyes' e bağrımın ateşi düştü

Varlığımın en az yokluğum kadar bir değeri olsa ne yazar.

Hüviyetim hürriyetime kastetti ve yitirdim akli fonksiyonlarımı,

Cesedini toprağa seren en az bir yaprak kadar.

Bir çok kez sığınmacı düşlere bulandım.

Ve…

Emaneti emanet edilmiş bir seyyah misali tanım vurgunuyum.

Istırap en varoş,

Adımları külli kırık düşlerle yamalı.

Erciyese ateş düştü, çığlıklarım dehlizlerde yankılandı.

Duysan gelirdin, yansan tüterdin.

Kabusum olman yetmiyor artık,

Azrailim ol razıyım ve es bir rüzgar gibi sar bedenimi

Yaşamaktan bu sefer vazgectim

Her gece kundağa sarılı bir bebek gibi ağlamaları duymaktan tükendim

Ne olur gel al beni.

Duaların harf harf okunuyor sokaklarda

İsmail misali hazırım

Ve biliyorum bu sefer, adağın benim

Ama mahrum koyma cemalinden

Erciyese bağrımın ateşi düştü.

Önder ÖZTÜRK

26 Ağustus 2008
08: 07