Erciyes Şiiri - Numan Akkoyunlu

Belli değil senin yazın ve kışın
Kar beyaz her daim yüzün Erciyes
Göklerde buluta sivrilmiş başın
Düşürmüşsün yere sözün Erciyes!

Orta Anadolu mekânın, yurdun
Sadrına Kayseri şehrini kurdun
Uzaktan uzağa şahlanıp durdun
Bu kükreyiş niye gözüm Erciyes?

Bilirim asilsin, şanın yücedir
İhtişam, şöhrette yıllar nicedir
Aydınlık günlerin şimdi gecedir
Yok mu karanlığa tezin Erciyes?

Ab-ı hayat suyun cana akıtan
Lale, sümbül açıp aşkı okutan
İlmek ilmek kalbe nakış dokutan
Yıkıldın üstüme özüm Erciyes!

Bağrında saklarsın karı ne diye?
Tutuştum yanarım, sormazsın niye?
Yaktığın ateşe gönlüm hediye
Zemheri ayında közüm Erciyes!

Toprağında aşka nağme dizdiren
Hislerime derin sevda sezdiren
Susamış kalplere suyun süzdüren
Akmaz olmuş suyun süzüm Erciyes

Kıvrık yollarında dönüp durduğum
Sümbül menekşeden yari sorduğum
Selamını kestin, oldun kördüğüm
Belirsiz yokuşun düzün Erciyes

Toroslara çıkıp söz hâsıl edem
Zigana söylesin ben nasıl edem?
Ilgaz’a seslenip dert fasıl edem
Bul artık derdime çözüm Erciyes!

03.04.2012