Erciyes Şiiri - Hüseyin Kıvrak 2

Erciyes'in dorukları dumanlıdır
Içinde sönmüş eski acılar,
Bağrında karlar, kardelensiz parlar,
Giydi mi beyaz gelinligini?
Kurtlar kuşlar aglar.
Pınarlarından Çağlar Erciyes.
Rüzgarları, suları serttir.
Gündüzü ayrı hüzündür.
Gecesi ayrı bir derttir.
Gurbetteki ona hasrettir,
Pınarlarında çağlar Erciyes,
Canı sıkıldığında konuşup dertleşmek için toplar dertli başına rüzgarlarla bulutları.
Dinler onu yağmurlar, karlar, boran Tipi.
Damla olurlar Sel olurlar. Göl olurlar
Pınarlarından Çağlar Erciyes.
İçimezisen pınarlarından bir yudum su.
Nasibin alamazsın içtiğin sulardan kanamazsın.
Kırılgandır kırılır sana Erciyes
Gönlü olmayınca yol vermez yolcuya.
Pınarlarından çağlar Erciyes.
Yaylasında otlayan koyun ile kuzu
Unutur mu kuzuyu öksüz bırakan kurdu.
Biliyordu ki o payın aldı
Onun da yavrusu vardı.
Geçmişi üzüntülerini sürekli yaşar.
Çağla boyu çağlar pınarlarından çağlar Erciyes
Erimeseydi karları.
Çağlarmı pınarları?
Senden geçenleri.
Suyun içenleri.
Yaylana göçenleri göremezdi bağrında ki gölleri.
Açıp solan gülleri.
Sıkıntılarından kurtulmak için mücadele eder.
Çağlar boyu çağlar.Pınar Ağlar Erciyes.
Sensiz Develi sırtını kime yaslardı?
Sensiz Kayseri öksüz,yetim kalırdı.
Sensiz Güneş'i kim karşılar kim uğurlardı?
Sensizliği yazamazdı hiçbir kalem, sen olmasaydın.
Çağlar boyu, çağlar aşan çağlara ulaşan Erciyes.
Hüseyin Kıvrak ✏️