Erciyes Şiiri - İdris Doğan

Ne kadar alımlısın, ne kadar ihtişamlı.
Delikanlın imanlı, genç kızların endamlı.
Gönlüm yaylanda gezer, gözüm sende devamlı.
Bulutlar başında taç, karlar doruğunda fes.
Kayseri hep seninle anılıyor Erciyes.

Gelinliği giyersen yürekleri hoplatır.
Eteğinde çobanlar kuzuları otlatır.
Tekir Yayla’nda sular karpuzları çatlatır.
Şehir bizi bunaltır, oluverir bir kafes.
Sende huzur bulurum, rahatlarım Erciyes.

Kayseri’ye yakışır, duruşun ulu, yüce.
Kayak yapsam eğlensem, coşuversem gönlümce.
Kerem’le Aslı gibi, karşıma dikilince,
Beni de âşık eder, içimde doğan heves.
Dualarım seninle göğü delsin Erciyes.

Tek dağsın, volkansın, ama yalnız değilsin.
Kardelenler boy versin sümbüllerin eğilsin.
Seninle kar beyazı güzellikler sevilsin.
Uğultun Yaratan’dan bize ulaşan bir ses.
Kükre de uyanayım, uykudayım Erciyes.

Al da bizi ulaştır, yükseklere göklere.
Gönül gözüm açılsın, ayağım değsin yere.
Ben de haykırayım ki göğsümü gere gere.
Suların bize hayat, yelin tatlı bir nefes.
Sen üfle ben alayım, doya doya Erciyes.