hayatı yalansız yaşamaktı amacımız,
bir bebek masumluğundaydık,
oysa daha aşkı öğretecektik dunyaya,
vurdular bizi...
şiirlerimizi caldılar,turkulerimizi yaktılar
ya ölmeliyim yada gitmeliyim bu şehirden,
gözlerin olmadan kalamam
artık kalamam bu şehirde,
tuzak kuruyor geceleri bana,
hep ağlatıyor,amansızca getiriyor aklıma ölumu
susuyorum...
beni özlediğinde...
gözlerini bir noktaya dik,
ve beni düşun,
bilki duşunduğun yerdeyim
gözlerinin daldığı yerdeyim,
göz yaşındayım,
vurdular beni,
vuruldum ben anna,
on iki yaşında,onüç mermi taşıyorum.
sırtımda dokuz,
yureğimde dört mermi gizliyorum
neyin ne olduğunu bilmeden konuşanlar,
şimdi susuyorlar...
dil onlara hak ettiği cezayı verdi,
şimdi ise susmanın sanat olduğunu düşunuyorlar
kaybetmeyi kabullenmemek için,
bir kuş olsam, ucsam semalara
özgurce ucsam baksam dunyaya
bulutların arasına karışsam,
kanatlarımı cırptıkca daha bir havalansam
ucsam,gitsem batman'a doğru
seyratsem guzelliğini
insan gülmek isterken,
ağlaya bilirmi?
veya yürümek isterken,
civi cakılmış gibi dururmu.
şarkı söyleyip eğlenmek varken,
geldi gecti bir ruya gibiydi,
varken bitsin dersin,
biterken yeniden başlamak istersin,
oysa ne başlamısını istersin,
nede bitmasini.
gidersen
yarınlarımı al yanına,
sensiz yarınsızım
gitmeye bahene arıyorsan
yalanlar söyle kendine,
kendini kandır,
keşke şu yağan yağmur ben olsaydım,
saclarına yağıp,
alnından süzulup,
dudaklarında kurusaydım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!