Ercan Çalık Şiirleri - Şair Ercan Çalık

Sorsalar semtlerin arasında varmı hükümdar?
Bak işte! kurulmuş boğaza şah gibi Üsküdar...

Ufkunda güneş batarken çöker rengi kehribar,
Denizleri birbirine bağlar eşsiz Üsküdar...

HUZUR
''İnsan insanın kurdu'' demiş filozof,
Şu çağda bunu anlamayan kafa kof..
Samimi gözlerle bir bak etrafına,
Hinlik yapar yakının en yakınına.
Ayıp,günah, filan derken başkasına,

Beyaz kanatlı İstanbul asıllı bir martıyım,
Asırlar vardır belki ben ezelden buralıyım,
Uçarız semtlerinde bu şehrin sevdalısıyım,
Karası ve denizi heryeri benim köşem kıyım.

Kanatlarımın altında kubbeler, minareler,

Anneciğim
Rüya gibi aklımda bebekliğim,
Gülen yüzün, hatrımda anneciğim.
Onunla geçermiş her anım benim,
Al beni koynuna sev anneciğim.

Hayat mı kaos, yoksa bu şehirde yaşamak mı?
Dinle gör ilk haberi, her gün trafik kazası...
Sabah başlar gürültü, toplu beyin travması;
Sağım, solum; kadın, erkek depresyon hastası,
Şehrin kanunu sanki tımarhane yasası.

Hızlı gitmeye çalışma yolları,
Bir an gelir yorulur takılırsın...
Koşarak çıkamazsın yokuşları,
Yavaş çık, yolun yarıda kalmasın!

Herkesin karı değildir tırmanmak,

Arkadaşlarla çıktık, düştük uzak yollara,
Yardıma muhtaç, aciz ve mazlum insanlara..
Yetim çocukları mutlu etmek niyetimiz,
İnsana hizmette bizim sosyal vazifemiz.
Dünya, görmesini bilene ibret doluymuş,
Biri beğenmezken balı; diğerinde yokmuş...

Yanan bağrımı serinletir rüzgar,
Bu senede geçti Eylül vefakar.
O günler, gözümün önünde akar,
Bu senede Eylül geçti efsunkar.

Eylül neden hep isyankar, sitemkar,

Geçmiş zamana dalıp, dalıpta gidersin ya,
Hani, Hatıraların aklına bir bir gelir,
Hani gönlüne bir an, kordan ateş düşer ya,
Kalbinde yanan derinden bir sızı gelir.

Savrulmuş arkanda yıllar, düşünür kalırsın,

Bu alemde merhamet, rahmet insan içindir,
Melek bile ilk secdeyi ademe etmiştir.
Yaşamaktan maksadın, salih adam olmaksa!
O yol insana hizmetten geçer etme tasa.
Tabiat, İnsana hizmet için yaratılmış,
Mevla yaradılanı insan için adamış.