Kime anlatırsın derdini
Dost göstermez yüzünü
Sen anlatsan özünü
Bulamassın aşkın közünü
Ne düşen belli ne kalkan
Ne duman belli ne ateş
Gönlüm uçmak istedi
Kuşlara haber vermeli
Sevdaya kanat çırpın
Konacak yer bulsun
Her zerrenizde
Sevda olsun
Kaygılar tavanmı yapmış
Bir acayiplik varmış
Saygılar kimde kalmış
Arguman mı batmış
Doğrular kimde kalmış
Etrafı sarmış binbir güzel
Kimisi göz süzer kimisi eser
Kimisi naylon bebek gibi gezer
Kimisinde iş ve naz
Kimisi tiribinde biraz
Kimisinde hep bi yaz
Akşam olmuş
Yılldızlar parıldıyor
Derin bi sessizlik
Her yeri sarmış
Bu ne biçim bir denge
Gücü yeten yetene
Daha küçükken
Kıymışlar sana
Yavrucağım nazlı canım
Elleriyle toprağı tutarken
Gözleriyle etrafa bakarken
Cennet gibi kokarken
Küçük bir cana
Kıydılar güpe gündüz
Toprak utandı
Su utandı
İnsalık utandı
Gökyüzü utandı
Bizmi tükendik
Yoksa hayatmı tüketti
Yüreğine bir sor
Gitme demeden önce
Ben hancı sen yolcu
Taşmı zannettin beni
Küsmüs gibisin
Seninki yürekte
Bizimkisi yürek değilimi
Darılmazmı zannettin
Sen beni
Savrulur yüreklerimiz
Rüzgarın akışında
Bir bakmışsın
Gidiyor uzaklara
Takılalımmı birlikte
Güzel yüreklere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!