Kötünün haksızın karşında olup,
İyiyi, yoksulu, yanına alıp,
Orta direk veya fakirden olup,
Zalimi ezerdi hep Kemal Sunal…
Üç kağıtcı, Zübük, Şaban, Davaro..
Hatıra gelince bizim ellikler....
Gönlünü hoş eder, bu güzellikler...
Geri gelir eski, yitik bellekler....
Dilinden çeşitli söz dile gelir.....
Toprağın, bire on verdiklerini....
Nereni yazayım bilmem nereni
Ayamama veya Terkos dereni
Derenin yanında yedi vereni
Bunu sende gördü herkes İstanbul..
Sana akın etti milyonlar seli..
Avluda merekte dağınık yorgun
Küsmüş torunlara bakıyor dargın
Hiç kimse sormuyor o niye durgun
Neler konuşacak konuşsa furğun.
Yirmi yıldır haram dışı eşiğin..
Doğup büyüdüğüm yeri, sılayı
Bir çocukken gördüm, bir de dedeyken
Başımda okunan ezan, selayı
Bir çocukken gördüm bir de dedeyken
Benim için para etmez, parayı
Sözüm gerçek dosta herkese değil
Bağışlansa bu cihana değişmem
Sadece aldığım nefese değil
Gözümden de öte cana değişmem
İçi boş anlamsız cümle hecenin
Mektubuma burda son verem Kerem
Biraz da köyden havadis verem
Bilmem ki konuya nereden girem
Senin eşlerin hep, murada erdi....
Tavuklar, kırıldı kaldı bir misır
Sen koca bir dünya, bense bir zerre
Göz ile görünmem, tutulmam elle
Parayla güç olmaz, sen bunu belle
Seni kainattan siler sarsarım…
Her an kapındayım, olsam da Çin’de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!