Erberk Pullu Şiirleri - Şair Erberk Pullu

İpek, keten, kumaş, deri
Anadolu bunun yeri..
Sucuk diyarı Kayseri
Yerli malı, Yurdun malı..

Tarihi, çanağı, kabı..

Bir hayli zor geçer o soğuk aylar..
Huzur verir akan dereler çaylar..
Çayırda oynaşır kuzular, taylar..
Köyde bizim orda ekin zamanı...

Güneş alır soğuk ayazı pus u..

İster sultan ol dünyaya
İster açıl dal deryaya
İster kuş ol çık git aya
Bu devranın sonu yalan

Yalan sevda, sevgi yalan

Para, mevki, şöhret, karanlık işler....
Bu divanda birdir, bütün kişiler..
Adalet, ilk kez tarafsız işler..
Torpilli insanı, kayırmaz ölüm....

Kimi bilinmeyen sırla ve gizle..

Gene bizim eller geldi aklıma..
Efkara mı yazam, haza mı yazam..
Uyamadım buradaki iklime..
Kışına mı yazam, yaza mı yazam..

Tabiatın her karesi bir tablo..

Kaderin alnına, baştan yazılır..
Arkandan sinsice temel kazılır..
Ne, emek verdiğin düzen bozulur..
Ne yanan ocağa seller döker göç...

Kardeş başka ilde, el de bacısı..

Deprem, savaş, salgın, falan filanın..
Altında A.B.D. bütün planın
Yazdıkları binbir çeşit belanın
İnsani yanının işaretidir....

Sıktıkça kemiğe oturdu kemer

Bilmem bu gidişin sonu ne olur..
Geçmişi yaşadım, yarını bilmem...
Elbette bu devran birgün son bulur...
Birini bilirim, birini bilmem....

Bilim, ilim, inanç ile yarışır...

İnsanlık ki, zor yollardan aşılan...
Mevlana' yla, doruğa ulaşılan...
Gün geçtikce değeri anlaşılan...
Umum-i aleme, yeten hoşgörü...

Benliğinle, sevgi ile dolmanın...

Ağır ağır ilerlerken, tozlu yollarda....
Ben çocuktum,
Oturmuştum kollarda...
Dedem önde başını sallıyor
Çok yaşlı......
Öküzlerin yüzü asık