Erbâb-ı Elem Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Erbâb-ı elem menim bibaht sineme künyedir.
İştiyakın mene, tahassürüm sene fünyedir.
Kadd-i hayatım ab-ı efsun içun zehreyledir.
Üç beş arşına yumulmadan çeşm-in ah eyledir.

Şah-ı Kebir’em, vuslat-ı serheng sana farzcadur.
Dap uluya lakin karanuya dûr-u durcadur.
Bencileyin bîzâr-ı yâr elinden çalabcadur.
Miskine şâdılık yaraşmadan ahzen eyledir.

Âşık Şah-ı Kebir