Eray Numan Şiirleri - Şair Eray Numan

Ve birden aklıma geliyor bir çocuğun masumiyeti gibi bakan o bağışlanması güç olmayan şehvetle aşk damarlarımı kabartan gözlerin. Aklıma düşüyorsun birden dar ağacına asılmış bir suçlunun altından zamansız ve büyük bir gürültü ile kayan tabure gibi, Ölümü bekleyen fakat henüz erken olduğunu düşünen suçlunun masumiyetini anlamaya çalışan sinsi rüzgar gibi.Denizin üstündeki o asi dalgaların kıyıya şevkle savurduğu serin mavi sular oluyorum birden ilk o sularda öpmüştün beni. ve sen diyorum sessizce ama içimde isyanlar kopuyor ’Şeyh Sait isyanı da’ kim oluyor biraz daha bastırılmasa ’sen, ben, O’ arasında üçüncü dünya savaşı başlayacak sanki.

Bazen affediyorum seni, sırf o martıların hatırına affetmeyecek gibi oluyorum da birden kabarıyor deniz, ceketimden tuttuğu gibi fırlatıyor beni hayallerimin en dibine, işte o zaman nazı çekilmez bir çocuk gibi oluyorum, bana da hak vermek lazım almasalardı seni elimden diyorum almasalardı böyle hoyrat bir yalnızlığa yelken açar olmazdı kollarım ve gökyüzünde beliriyor birden suretin bak sevgilim o bedenleri küçücük Kolibri kuşları göç ediyor sıcak iklimlere, sende gel sevgilim gittiğin o yabancı ellerden zarar gelmez benden sana bilirsin öyle severdin ya beni iyi niyetli sevgilim diye. Gel hadi sessizce büyük bir gürültü yaparak gel.

Gözlerim desen evet gözlerim ülke sınırları içinde en uzun nehir olan Kızıl Irmak’a taş çıkaracak cinsten ağlıyor uzunluğu binlerce dünyayı kaplıyor sanki. Sen gittin ya gidişinden beri tutturmuşum bir yalnızlık parçaları yokluğunu da avutamıyorlar ha avutabilseler gam yemeyeceğim hani. Neyse sevgilim nerede kalmıştık?
Gözlerinde demi ah nasıl da unuturum o masumiyeti simgeleyen dalından koparılmış taptaze iki çift zeytin sanki. Gittiğin beri böyle saçmalıyorum işte sevgili bazen gel diye yakınıyorum bazen kal gittiğin yerlerde diye bakma işte bana. ah şu yalnızlık var ya insana neler yaptıracağını bilemiyor işte.

Her mevsim ayrı seviyorum seni,
Kışın sıcak, Yazın soğuk seviyorum.
Sanki her an gidecekmişsin gibi,
Bugün az yarın çok seviyorum seni.

Öyle çok seviyorum ki seni,

Issız karanlığıma ışık tutan
Sevdaların en yalınıydı benim ki
Seninle çoğalıyordu yalnızlığım
Bir oluyorduk, Biz oluyorduk
Her mısrada, her dizede
Bütün şairler bizi yazıyordu

Kasvetli bahar akşamıydı
Deniz’de hüzün yelleri esiyor
Mevzide kurşunlar ağlıyordu
Tüm bunlar rağmen; sen gülüyor,
Ben ölüyordum...

Beni rüzgarlara gömün
Bilirler onlar, sıkıntıya gelemem.
Toprak sert olur,
Onun göğsü olmadan rahat edemem..

Ölümlünün vasiyetidir

Suretinle, yaşamak, Ne demekti bilir misin? Gidiyorum dediğin güne inat, Sensiz yaşayacağımı bildiğim, Gelecek yarınlarda, Uykuya dalıp ürkerek uyandığım, Kolpa ve sahte tüm karanlıklarda Teselli aradığım tek varlığımdı. Bunları bırakıp gidiyorum deme, Çünkü; Gidemez her insan, Bedeni gitmesine gider, gider de Bıraktığı izler bir ömür Peşinden sürüklenir durur, Rahat bırakmaz adam olanı.. Bırakamaz.. Uyandığı zaman günaydın dedirtir aynaya, Sana değilde yanımda o olsa, Onun suratıyla buluşsa Ağzımdan dökülen bütün sözcükler, Kelimeler onun varlığıyla öpüşse, Öpüşse keşke, Bir bardak çayda ona doldursam, Şeker yerine gülüşünden kullansam, Olmaz mıydı? dedirtir.. Bütün bunlara rağmen, Becerebilirmisin gitmeyi, Tamam bedeninle gidersin, Gidersin gitmesine de.. Gönlümün baş köşesine, Yerleşmiş suretini kim götürecek? Ah sen.. Ahh sen var ya, sevdiğim.. Adamı güldürürsün..

Sen birsin
Teksin,
Kudretinden belli güzelliğin,
Yaşamayan bilmez,
Aşk denilen duygu sensin,
Düşlerim sensin,

Suretinle, yaşamak,
Ne demekti bilirmisin?
Gidiyorum dediğin güne inat,
Sensiz yaşayacağımı bildiğim,
Gelecek yarınlarda,
Uykuya dalıp ürkerek uyandığım,

Deniz karadır aslında,
Güneşte kırmızı,
Kimileri matem zanneder,
Kimileri derin bir sızı.

Bende biraz sen kaldı,

B şıkkıyız
C şıkkıyız

Fark eder mi
Ahali?