Entari Şiiri - Lütfiye Bulhaz Sevinç

Altı üstü birkaç metre çuldan çaput
Kadrini bilir becerikli her dalkavuk
Gözlerini alamıyorlar parlaklığında
Acziyetin siliniyor mülk dergâhlarında

Kuşatınca tüm sevdiklerimin tenini
Öyle alıcılar sardı ki incecik belini
Hint’ten miydin Çin’den mi belli mi
Nazarların hırsızı teneşir başı zahiri

Sudaki aksini görenler bile şaşkın
Pervanelere dönüştüler ateş-i aşkın
Kalbinin naifliğinden bihaber kullar
Kılığında seni bulmayı umdular

Geçemediler çul çaputtan gönlüne
Dost bildiklerin ziyan oldu sözümde
Kalsınlar bana uzak kibir köşelerinde
Yaşasınlar Kaf’ın yalancı köşklerinde

Ağzı kalabalık gönlü kıraç sıfatlar
Olmaz işimiz böyle biline ey uzaklar
Bir işini bilen, bir cancağızım var bana
Günü geceye dolarım ehl-i gönül olanla