Enstitü Şiiri - Uğur Musab Şahin

Köy Enstitüsü mezunuydular.
Öğretmen evleriydi, caddemiz.
Kimi evli, kimisi de duldular.
Kimi babamızdı, kimi dedemiz.

Hepsi eğitimciydi, hepsi emekli
Eşler süslü kokana, beynamaz.
Her çocuk, babasının bir vekili.
Hiç biri, diyanetten konuşmaz.

Sinek kaydı tıraş, grand tuvalet
Geceleri konken, briç ve okey
Onların ağzında, çocuklar velet.
Birbirine hitapları, her biri bey.

Evrimle, devrimle yıllar geçti.
Bakkal, gazete satamaz oldu.
Ömürler dersen, jet hızı geçti.
Şehadet şerbetini onlar da içti

Ser verir sır vermez, ehl-i kabir
Ne kopya, ne bilgi o alemden.
Hiçbir meftun da, kalmamış kibir.
Kaç mağrur geçti, mahallemizden

Şimdi her biri başka mezarda,
Başka bir köyde, başka mezarlık
Görmek evladır, belki mizanda.
Pazarlıklar içinde, başka pazarlık.
2019