Dünya'ya gózúmúzú ıslak açtık
Doyduk topraktan
Islandık yağmurdan
Çocukluk,gençlik,yaşlılık derken
Tükettik ómrümüzü
Yolumuza dikenler çıksa da
Uzun yıllar olmuştu
Seni górmeyeli
Unuttum sanmıştım
Seni rüyamda górene kadar
Hiç değişmemissin
Asíyim bugün
Caddeler,sokaklar sessiz
Gókyüzünden gelen kuşlar
Hüzünlü haberler getirdiler
Çatıların buzulları çózüldü
Yüreğimin sessizliği
Sen gittikten sonra iyice derinleşti
Beni sorarsan
Bazan iyi,bazan kótü
Yúreğin yúreğim oldu
Arada biz bize konuşuyoruz
Kóşe başına oturup
Elimi alnıma gótürdüm
Anılara yolculuk ettim
Bir ağladım,bir güldüm
Saflığın sembolü çocukluğuma gittim
Bazen gözler bakmak istediği yere bakamaz
El tutmak istediğini tutamaz
Bazen yürek ne yapacağını şaşırır
Bazen ayaklar gitmek istemez gideceği yere
Bazen de beyin düşünmek istemez
Kısacası hayat acılar içinde insanı bırakır
Óyle kırgınım ki sana
Yıllar sonra çıkıp gelsen
Oturup kendi halime ağlarım
Acın yúreğime óyle hapis olmuş ki
Çalar saat gibi
Beyaz bir pano var ónümde
Yazsam günün,ayın,geçmişin anılarını
Pano yorgun düşer yazılmaktan
Ne sen yorgun düş
Ne ben yazayim
Anı yaşama kararındayım artık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!