Enkaz Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Ömür seferinde deprem yaşadım
Canımdan bir parça enkazda kaldı
Evet tebessümü paylaştım ama
Tozpembe düşlerim hep azda kaldı

Elimin saçıma öcü bitmedi
Acının kalbime göçü bitmedi
Yumruğun kadere gücü yetmedi
Kollarım boşlukta niyazda kaldı

Cümleler döküldü dilimden ahla
Yaşamayı öğren dedi siyahla
Yokluğun tenime vurdu sabahla
Verilen tüm sözler vaazda kaldı

Unuttum mutluluk denilen faslı
Dudakta kıvrılan tebessüm paslı
Kirpikten süzülen gözyaşım yaslı
Aşk dolu cümleler hep sazda kaldı

Yoruldu ümitler yol gözlemekten
Yoruldu yüreğim dert gizlemekten
Yoruldu hayaller hep özlemekten
Girdiğim tüm yollar çıkmazda kaldı

Yıkıldı ömrümün sevda bulvarı
Yıkıldı gönlümün kerpiç duvarı
Kurşuna dizildi aşkın havarı
Ruhumun yarısı ayazda kaldı