Saat üçtü ve ben hüznün başkentindeyim.
Karanlığın yağmur yüklü bulutları,
Gözlerime en görkemli tahtını kurmuştu.
Beynim anılarının yaralarını onarmaya çalışırken;
Ne yazık ki kalbim!
Yapılan tüm çabalara rağmen,
Bıraktığın enkazın altından kurtarılamadı.
Kayıt Tarihi : 8.6.2007 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!