Eniştem ufuk. Şiiri - Mahmut Ünsal

Ufuktan geldin Ufuk bahçeme.
Gülümü derdinde ufka götürdün.
Bende gül isterken bağı ireme.
Mehrü Nagihanı ufka göçürdün.

Gülü idi benim gülistanımın.
Koparıpta aldın dalı boş kaldı.
Kokusu burnumda gül kokanımın.
Gülüm Nagihanı size götürdün.

Mihnete gelemez naziktir kızım.
Şad etki sevdiğim her dem gülmeli.
Onun mutluluğu benim tek arzum.
Onunla mutlu olmak için götürdün.

Ufuk Nagihanı kem gözden sakın.
Goncalar tez solar durmazsan yakın.
Gözümden kanlı yaş etmesin akın.
Güzel kuşumu sen size uçurdun