Ben dağlardan taşlardan, topraklardan bıkmışım
Uçan kuştan esen yelden yağmurlardan bıkmışım
Ne kadar sevsem de canıdost insanları
Konuşmaktan, gülmekten. düşünmekten bıkmışım
Dost dost diye öylece karşımda duranlardan
Bir uğultu
Bitmemiş umudun yorgun yüzü
Damarlarda dolaşırken
Bir sevgi tomurcuğu
Açılıveriyor
Mavi gökyüzünden
Bir yaz günü, güneş altında
Kumsalda deniz kenarında,
Oturmuş düşünüyorsun...
Suların ve dalga seslerinin
Ahengine,
Kendini kaptırmışsın
Yaşasam da bu dünyada
Konuşsam, gülsem ağlasam,
Haykırsam...!
Sonu olmayan gecelerde
Ben benim değilim
Mışıl mışıl
Sakin sakin,
Ve masum
Sarılmış annesine
Elinden alacaklarmış gibi
Tutuvermiş onu,
Bir gün bende yanınıza geleceğim
Bütün bu dert ve kederlerden kurtulup
Bir daha buraya dönmemecesine
Yanınıza geleceğim
Beni kabul edersiniz değil mi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!