Engin Kahraman Şiirleri - Şair Engin Kah ...

her adımın ince bir sızı yüreğimde
öyle yumuşak öyle uçar gibi endamın
suya dokunuyor sanki ayakları
gün ağarırken ürkek bir ceylanın

-duyarmısın bir gün bu çığlığı

sensiz bir kış'ı beklemeye gidiyorum şimdi
bir kış ki yalnız gönülleri soğutur
sanki her karlı tepenin ardında bir tipi
kirpiklerinde ürpertiler depreşir durur

o yaralı bakışını alıyorum yanıma

bir tarifi olmalı yüzünün
yüreğinin bir tarifi olmalı mutlaka
tarihe, belleklere ve kitaplara düşen
bahardan, yeşilden, maviden uzak
bir tarifi olmalı yüzünün
ölüyü huzurla toprağa sokacak.

her şey tersyüz edilebilse diyorum
içim dışıma çıksa mesela
biriken nedir orada görebilsem.
ve görebilsem içimdeki çoraklığı
kuraklığında yıllarımın
ışık düşmemiş karanlığı.

şuh kahkahalar gibi umarsız
durağan kadavra gözyaşı
gözleri yaz bulutları
yüreği kötürüm arkadaşı
saçlarına yuva
ayaz yelleri

seviyorsun demek!
demek ikiye bölünecek
geceye sunduğum ekmek
nasıl ateşe atarım seni
onmaz benim yalnızlığım
yaşamak gibi sahici

Trablusgarp da mı kaldın Yemen de mi
Çanakkale de mi yatıyorsun
gidişin kalmış bize son hatıran
bir de işlemeli bakır sahan;
şehirden alıp, ağlayarak köylülere verdiğin
'babam' deyip bağrına bassın diye

'Çıkmam' diyordu çocuk gizlendiği köşeden
Çocuğu kıstırıp ela sorular sordular
Bir çift kırık kalem düştü elinden
Birini cebine diğerini tabuta koydular.

yağmalanmış hayatlara dadaloğlu
aşksız yüreklere mevlana olamam
yusufa karşı suratsız bir kadınım
meyil düşüremez kalplere işvelerim
bilmem çeker mi ağırlığınızı ellerim

Ay yükseldi lara,
sürgünüm kalbinden.
Kalp krizleriyle bölünüyor bütün düşlerim.
Bilirsin yalnız çocuklar,
hep ölmek ister.
Yorar, kırar minik kalplerini,