Engelsiz Sevda Şiiri - Sedat Gümüş

Engelsiz Sevda

Yollarımı kestin, evet, anladım.
Elimi tutmana, yanında durmama.
Birlikte kurduğumuz o düş bahçesine,
Seni seninle sevmeme engel oldun.

Duvar ördün aramıza, soğuk ve sağır,
Kapattın pencereni, çektin perdeni.
Var olman, benim için yokluğun oldu,
Uzaklaştın, unuttun sandın beni.

Oysa sen bilmezsin, sevda ne inatçı.
Yıkılmaz bir kale, sarsılmaz bir iman.
Sen çekilince aradan, ışık söndü sanma,
Ben seni sensizde sevebiliyorum.

Bu sessizliğe, bu yokluğuna rağmen,
Gözümdeki hayalin, kalbimdeki izin.
O sessiz fırtınaya, o deli bekleyişe,
Bunada engel olabilecek misin?
Sensizliğin rüzgarı vurdukça yüzüme,
Ben daha derinlere kök salıyorum.

Sana rağmen, seni taşımak bu ruhumda,
En büyük zaferim, en hür aşkım.
Gelmesen de, görmesen de, bilmesen de,
Bu sevda bende baki, benimle yaşar.
Senin kurduğun o en son engele de,
Kalbim "Hayır!" der, aşk bunu da aşar.

Sedat gümüş
23/11/2018