Baba artık okula gitmek istemiyorum
-Büyüdüm sırtına yük oluyorum
Kilo akmıyayım diye
çokta yemiyorum ama
gene olmuyor
Geceleri sesiz, sessiz ağlıyorum
Ellerimi açıp RABBİME
Babama kuvvet ver diye yalvarıyorum
Hergün senin sırtında okula gitmek
Beni çok üzüyor
kahrediyor biliyormusun Baba
İçimden ah diyorum
Herkes gibi bende yürüyebilsem
Arkadaşlarım top oynarken
O topa birde ben vurabilsem
Attığım şutla kalenin ağın delip
GOLLL GOLLL diye
Ah bende bir bağıra bilsem
Babası inşallah oğlum
sen hele bir yürü
ben düveyi satıp sana
futbolcuların giydiği
ayakkabılardan alacağim
almassam şerefsizim
Hasanın gözleri parladı
Baba içimden öyle geliyorki
yürüyeceğim galiba
Gel Baba tut ellerimden
AAA mucize buna derler
Hasan ayağa kalktı
dimdik duruyor
Baba bırak ellerimi dedi
bir iki adım attı
Şükür YARADAN mucizeler yarattı
Baba oğul sarıldı gözyaşları
hıçkırığa karıştı
Hasan yürüyor şimdi
Hayali gerçek oldu
bizde diyelim ki gerisi
Tüm engellilerin başına AMİN
17 11 2007 Münevver Şenol
Kayıt Tarihi : 20.11.2007 19:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok duygusalsın ve her konuda yazayabiliyorsun anacığım..Ya senin ne güzel yüreğin var..Birde yüreği engelliler var ki hiç sorma ..
Öpüyorum canım seni babaya selam:)
Duyarlı yüreğinize sağlık
sevgimle
Onlara acımak değil, insan olduklarını, özürleriyle birlikte yaşamayı öğretmek gerek
sevgilerimi sunuyorum Ana yüreğine
TÜM YORUMLAR (5)