Yaşım biraz geçiyor sekizi
Kırk yaşında göründüğüme bakmayın
Tutmak istiyorken ellerinizi
Ne olur, ne olur kaçırmayın gözlerinizi…
Ne olur ayıplamayın
Çocuklarla yaptığımız dans figürlerimizi
Kınamayın ritmik çırpmayı
Başaramadığımız ellerimizi
Ve yine ellerimizle yemek yiyişimizi
Sağlıklı insanların başaramadığı
Sürekli ve kocaman gülümseyişimizi
Kendi kendimize söylenişimizi
Siz bilir misiniz, hangi hayallerle
Kimbilir nerelere yükselişimizi
Babasının pantolonunu giymiş çocuğa
Bir tebessüm atarken
Neden uzaylıymışım gibi bakarsınız?
Bilir misiniz
Yerinde duramayan çocuğa giydirilmiş
Koca adam kostümünü
Hiç çıkaramamanın işgencesini?
Ne rahatça uçurtma uçurabilirim!
Ne sokakta top oynayabilirim!
Ne balkon demirlerinden atlayabilirim!
Ne ağaca tırmanabilirim!
Tamam! ...
Nüfus cüzdanımda büyük görünebilirim…
İyi de
Ben hayatımı ne zaman yaşayabilirim?
Bir gün yolda yürürken,
Bir adam ateş istedi benden,
Sigara ikram etti.
Engelli olsa da zihnim,
Sigaranın zararlı olduğunu bilirim.
Bilirim de
Onlar neden bende,
Bendeki çocuğu göremedi?
Çocuklar hiç sigara içer mi? ! ...
Evet bir engelli olabilirim
Ama tüm engelleri
Bir çocuk gibi unutabilirim…
Kimi şansı yaşarken
Şansı arayıp durur
Kimi şanssızdır ama
Şükrü şans eder durur
Çok şükür hayatı soluyorum…
Hem de herkesin özlediği
Bir daha yaşamak istediği
Lakin asla erişemeyeceği
Bir çocuk gibi…
Öğretilen yetişkin davranışlarını
Taklit etme oyununu oynarken
Yalnızlığı yaşamaya mahkum
Yalnız bir çocuk gibi…
Kayıt Tarihi : 11.8.2007 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tatil yapan, zeka yaşı geri bir sürü turistin günlük yaşantılarını, kısa süre de olsa gözleme fırsatı buldum.Aslında her biri kocaman birer çocuktu.Birer çocuğun gereksinimlerini sergiliyorlar, birer çocuk gibi davranıyorlar, -belki de ben öyle görmek istedim- zeka yaşları çok geri de olsa, yüzlerinde kocaman gülümsemelerle, bir oyunu tamamlamaya çalışan oyuncular gibi davranıyorlardı.Yanlarında ise sadece bir bayan ve bir bay sorumlu vardı.Sorumludan ziyade, onlara yoldaşlık eden, yapacakları işlerde yol gösteren, yaşça onlardan büyük birer arkadaş gibiydiler. İnsanlar onlarla ne alay ediyorlar, ne ayıplıyorlar, ne sözlü olarak uyarıyorlardı.(Ne de bir ahıra kapatılıyorlardı.) Onlar da bu hayatı yaşıyordu.Bedenleri büyük, ruhları sekiz, dokuz yaşlarında birer çocuk gibi...FAKAT MUTLU VE KENDİLERİNCE ÖZGÜVENLİ...
yaşanacak mutluluklar sizin olsun, Sevgiler
kutlarım sizi. başarılarınızın devamını dilerim.
saygılarımla:
rr.akdora
TÜM YORUMLAR (28)