Endülüs Kadar Maktul Şiiri - İlyas Altuner

Delikanlı çağı edasıyla
Dönse de kalbini gökyüzüne
Dökülmek üzeredir şimdi saçları
Yüzüme yaslanan arzın
Bir çayın kenarında

Mızraklar batar alnına
Uluorta sancılarla bezenir yüzü
Yeşilliğine kıyarken bahçe
En az Endülüs kadar maktüldür

Gündönümü pervasızlığında
Uçurum gibidir fikri sokakların
Seccade tutar yüreğime bir ihtiyar
Kayıp mezarda
Kafatasına 'Fatiha' okur
Bilmeden kim olduğunu
Yavaş
Usul
Kapanır dudakları sonra

Korkarım yalnızdır sokaklar
Korkuludur yüreği
Son aforozundan önce

Duvarlar ter boşalır
Yasını tutar bir mahallenin
Susayıverir yalnızlığa ve yıkılmışlığa
Kaybolan mihrakta

Seremoniler
Kuş seslerine yürür dehlizde
Bilmeden yürür
Anlamadan öleceğini taşlanarak
Bir Filistin yamacında

Kar-siyah yüzünde yokuş vardır
Bir çocuk gibi ağlar annesine
En az benim kadar yaslıdır bu şiir
Kılıç kadar yürekli
Ve maktüldür Endülüs kadar
Gönlüm kadar