Endonezyalı Çocuğa Mektup Şiiri - Nuray ...

Gecelerim kısırdır benim hiç gündüz doğurmazlar. Her semaya baktığımda bir yaş dökülür bulutlardan.
Senin baharların bir aslanın gözlerinde saklı artık bıraktığın sevgilerini denizlere gömdün gidecek yerim yok senin Endonezyalı çocuk.
Sen çok bilinmeyenli denklemde kal. Annen de öldü biliyorum umutların gibi. Bir çığlık yay gökyüzüne o vakit öyle ki şimşekler çaksın feryadına
Bak arkana…
Sen ve Filistinli gibi kaç çocuk sakladı gözyaşlarını çöp kutularının arkasına. Hani o da kaybetmişti ya umutlarını babasının avuçları arsında. Hani oda korkardı uçaklardan sen ve senin gibi bütün Bağdatlı çocuklar.
Boş ver beni… Ben şiirler yazarım size. Bilirim babası ölmüş Filistin linin Allaha gönderdiği yüreğini.
Ve sen hep Bağdat a gitmiş gibi bak bana gözlerin turnalar takılır görürüm. Ve güneş görmeyen her ülkede bir çocuk daha vardır sen gibi onu da bilirim.
Tanıyamıyorum Endonezyalı sen ve senin gibi bütün Bağdatlı Filistinli çocukları.
Ve sen Endonezyalı çocuk.
Yürürken adım adım tüm ayak izlerin bir haykırıştır anlarım yarınlara…
Sen bilinmeyenli denklemden hiç çıkma. Çekilmek istiyorum Endonezyalı çarmıha İsa gibi anlıyım diye gözlerindeki kederini…
Anladım seni çocuk………. Anladım………..sen o’sun o………… seni gülüşünden tanıdım….