En uzun kış geceleri Şiiri - İlyas Kaplan

dağ yamaçlarına tatlı ürpertiler bırakandır o
içten içe tutuşan uzak şafakların közüne serpilen gecedir o
yumuşacık mehtaplarda suların tenini okşayandır
ümitli yakarışları süt beyaz ışığıyla besleyendir

gecenin siyahını yırtan hilaldir o
yusufun gömleğine uzanan eldir o
sevgili olmaya doğru , kurtuluştur
cevherini işleyen ümitli dokunuştur

o vakit güneşin önünden çekilendir o
sevda aynalarına vuran bir resimdir o
gece yolcusunun üzerimize düşen gölgesidir
tene dokunan ipeksi bir siluetin sıcaklığıdır

iki sonsuz arasındaki en güzelin nöbetine durandır o
bir noktalık temasın heyecanıdır o
yerden göğe bakışın hatırasıdır
tenlerde süt beyaz bir yırtılışın işaretidir

göklere hükmeden, gece yolcusudur o
dal uçlarından göğe açan sancıların meyvesidir o
hüzünlü inzivaların çeperini zorlayan sabah ışığıdır
ince sızılı rüyalardan uyandırandır

gürültülerden el etek çekmiş keskin bir suskunluktur o
ateşli vakitlerde soğuk kesen bir isyandır o
ümitli bekleyişlerle avuçlara berrak müjdeler doldurandır
rahmet dağıtan nur sütunu olarak inişe başlayandır

en uzun kış gecelerinin ışığıdır o
göğsünden şehirlerin ufkuna yaz yağmuru düşürendir o
siyahlar üzerinden nefes nefes
gecenin endamını sabaha taşıyandır

gönüllerde gizli baharı uyandırandır o
aklın toprağına göğün ziyasını yetiştirendir o
ümitsizlik soğuğundan ebet zamanlarına filizler devşirendir
gecenin en olgun, en ışıklı, en berrak, en nurlusudur

mahşer sabahına gözlerimi ulaştırandır
ümidimi diri tutan yürüyüş yoludur o
bir hicret yürüyüşü ki ete kemiğe bürünmüş
yepyeni sevdalarımın başlangıcıdır

gökte asılı bir ümittir o
kurtuluş çerağı olarak yeniden doğandır o
orta yerinden bölünen kaderdir
gökten yere doğru bir bakıştır

üstünde uyuya kalınmış sevdadır o
göğe dal budak salmış nurlu bir kandildir o
bir gül cemresi gibi kutlu doğumlar yüklenmiş
her gece gönüllere inen bir sevgidir

redfer