En sonluğu ve bir gülseydin

bir gülseydin
ağustos başımıza geçmeseydi
bir yüzyıl harikası olsaydık avuçlarında
şimdi eski yaşlısal bu alaturkalıkla avunurken
bütün suçlar gözlerindeydi
kumral saçlarındı bizi teyyareler gibi döndüren
eski bir toprak parçası olan çocukluk şehrimizde

bir gülseydin
gün bağrından çıkarken
bir öpücük bile değildi istedimiz
kavgasızdı yollarımız oysa ki
eski duvarlarında mahalleri büyütürken
bir ülkeydi bizim soluk aldımız sokak araları

ardından
o yalan rüzgarlar savurdu ortalığı
büyüttümüz mancarlar soldu
pırasayı hiç sevmezdik zaten
kedilerimiz kaçtı
biz kaçtık
anne şefkatri soldu hayatın yavaşca
oynadımız karıncalarda
ezdimiz karıncalarda
pişmalığı korkuttu hayatın

bir gülseydin
sadece bir ışık olacaktı belkide
cebelitarıka giden bir macera olacaktık
atlas denizinde mavi gözlerinde kaybolacaktık
sesizliğine yandın bu tükürülmüşlüğün en sonluna