En Son Yaprak... Şiiri - Neriman Mert

Her insan bir ağaç
Dikmiştir yaşama...
Bazı ağaçlar,
Çok uzun ömürlerde,
Çil salmıştır toprağa.
Bazı ağaçların da
Kısa yaşamında
Kurumuştur çilleri...
Uzun veya kısa yaşam..
Farketmez
Hergünün bitiminde
Bir yaprak düşer
Diktiğimiz ağaçtan..
Acı,hüzün yüreklerimiz de
Çok mu mutluyduk,
Ya da çokmu mutsuz..
Yaşamımızın
Değerini bilmeden
Yorgun, gamlı dünyamızda
Sürüklenip gidiyoruz
Yavaştan hızlıya,
Hızlıdan hızlıya..

Eskiden gonca güldük
Ruhumuz aydınlık,
Yolumuz temiz,
Sevgi doluydu kalbimiz,
Şimdi kirlettik...

Her düşen yaprak
Bir günümüzü alırken
Elimizden,
Düşünmeli insan...
Dün dünde kaldı derken,
Kaç kişinin kalbini kazandım,
Ya da kaybettiklerim de
Kaç kişinin kalbini kırdım..
Sorgulamalıyız kendimizi,
Nerde yanlış yaptım?
Dünde yaşananlar,
Bugünkü günde
Mana kazanmalı.
Bu dünya kahır dünyası,
Kalpdir bunun aynası
Rüya gibi kısa,
Fakat uzun zanedilen hayatımızda
En son gün,en son dakika
Gelecek birgün...
Kaçarı yok...
Yaşam, gözlerimizin önünden
Acısıyla tatlısıyla geçecek
Hüzünün, en derinini yaşıyacağız
O gün düşen son yaprak
Alıp götürecek ruhumuzu,
Son kez dolaşacağız
Sevdiklerimizin gönüllerinde,
Ağlayan gözlerde
Çare arayacağız...
Hep birilerinin tutmasını istediğimiz
Uzanacak ellerimiz,
Olmayacak...
Uzanan elleri
Sıkacak gücümüz
Kalmayacak...
Ölüm acısı çökecek gözlerimize,
Yürekler yanacak bu ayrılığa...
Düşen en son yaprakla,
Göz yaşlarıyla yolculanacağız
sonsuzluğa...
Ebedi dünyamıza...
ALLAH ın yanına,ölümsüzlüğe...

İstanbul 08/12/2007