En son soluğumla üfler giderim

Yer küreyi var eden al güneş olsan
Harına aldırmam çeker giderim
Kavrulmuş bozkırda bir gölge olsan
Uzanmam şöyle bir süzer giderim

Olsan karanlığa biricik kandil
Kandilin ucunda hiç sönmez fitil
Desen ki senindir kimsenin değil
En son soluğumla üfler giderim

Dostluk meydanında geçmiş başa kar
Çırpına çırpına oldum sitemkâr
El üstünden inmez olmuş riyakâr
Utanır kollarım keser giderim

Görmesen de beni ah ile zarda
Kar etmez kılıcın ümüğüm darda
Bil ki boy verecek tohum baharda
Aşkla geldim sevgi eker giderim.