En son küçük bir papatyaydım
Köklerimden nem kaptım
Büyüdükçe yassılaştım
Ne yana dönsem rüzgara çarptım.
Toprağı tozsuz sandım
Kafamı kaldırdım güneşe
Bi güneşten ışık aldım.
Birden kendimi ay oldum sandım
Ben bi güneşten yandım
Sarardım.
Beyazlarım durdu ben karardım.
Ben bu dünyayı
Küçük bir papatyayken yok saydım.
Kayıt Tarihi : 11.5.2017 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!