En Sıcak Fotoğraf Şiiri - Muammer Erturan

Mevsim kışsa
ve de yağmur yağıyorsa
alır başımı giderim mutlak
o en uzak
ve en sıcak fotoğrafına
çocukluğumun...

Gürül gürül yanan bir soba
yanında bir divan
anamın ellerinden çıkma,
bir kurulmuşum ki üstünde
gel keyfim gel...
Nasıl keyifli olmam
sevgi kokuyor
şefkat kokuyor dünyam
buram buram...
Isıtan ve ışıtan yüreğimi
güneşler güneşi anamın
kanatları altındayım...

Uyuyor numarasına yatmışım
aklım sıra
bakkala çakala falan
göndermesin diye hani...
Hiç kıyabilir mi oğulcuğuna
o kış kıyamette
çocuk aklı işte...
Yutmuş gibi yapıp sanki
üstümü örtmez mi hemen
gürül gürül yanan sobaya rağmen...
Uyurken meğer
kar yağarmış da üstümüze...

Çaktırmadan(!)
seyre koyulduğum bir sıra
ayacıklarıma çorap ören
hamarat ellerini,
su koyveresi gelmiş
göz kapaklarımın...
Cama vuran damlacıkların
pıtırdak ninnisi hele ki
alıp götürmüş beni benden...
Ve dalıp gitmişim gerçekten...

Mevsim kışsa
ve de yağmur yağıyorsa
alır başımı giderim mutlak
o en uzak
ve en sıcak fotoğrafına
çocukluğumun...

Tarifsiz hüznü çerçevesinde
kaybolmuşluğun
solgun bir gülümseyişle
karşılar yüreğimi
her seferinde...

(Eylül 1978, Sarıkamış)