En sevgiliye... Şiiri - Metin Yalçınkaya

Adımlarını izliyorum bildim bileli,
Kokun bedenime doğru koşuyor adını aldıkça,
Aracı kuşlar geliyor arada bir,
Duyuyorum seni,
Ey sevgililer sevgilisi...
Görüyorum kokunun silüetini
GÜL kokusundan güzel değil miydi...

Adımlarını izliyorum bildim bileli
Bülbülleri takip ediyorum yolunu kaybettiğimde
O da seni aramıyor mu her özlediğinde
Tüm yollar Sen de birleşiyor
Ta Ha Ve Ya Sın içlerinde ağını örüyor
Yaşam bir nefes daha alıyor
Bıkmadım hiç usanmadım ben...
Aşkının adımlarını izliyorum...

Yokluğunda kaç günü kararttım bilmiyorum
Üzerime kaç ay doğdu
Kaç geceler andım seni hesapsızca
Dilimdeki tüm harflerimi döktüm...
Kaç gelincik izini buldu asırlarca...
Kaç güvercin görebildi gözlerini...
Kaç arı kovanında kokunu duydu...
Ey sevgili adımlarını izliyorum ben

Bir kış daha deviririm sensiz,
Belki bir bahar daha
Ama artık sen gerek bana
Yorgun düşüyoruz sensizlikten
Dere kenarında taşlar yitik bir söğüt
Adını anarken tüm benlik
bir erik ağacı Bir örümcek bir karadut...
Adımlarını izliyorum ben
Dilimde şehadetin,
Gözlerimde sen
Kasidelerini okuyorum
sana özlemleri okuyorum yokluğunda
Elhamdülillah diyorum her hapşırdığımda
Sevgili...
Hiç bir şeyim olmadı ki yokluğunda
Sen gereksin bana ...
Sevgili...
bir tek Sen gereksin bana...
Allah aşkına sana ve salavata...
Bir tek Sen gereksin bana...