En Sevgiliye Şiiri - Mustafa Enes Gündüz

Ey sevgili, en sevgili;
Yokluğunda gizlenmiş varlığın.
Öyle hoş, öyle nazeninsin ki;
Bir gülün kokusu kadar bayıltıcı,
Bir menekşenin efsunu kadar büyüleyici,
Hakikat damlası ayetler kadar berraksın...

Ey sevgili, en sevgili;
Varlığın, ruhumuzu okşar,
Alnımızı, seccadenin okşadığı gibi...
Ve nurun doğar yüreğimizin en ıssız köşelerine,
Karanlıkları aydınlatan Süreyya Işığı gibi...

Lütfedip bir gelsen, ah gelsen...
Akan gözyaşlarımızı pamuksu, nurlu ellerinle bir silsen,
Dağılırdı hüznümüz, biterdi kederimiz.
Ah sen gelsen...

Ey Medine bahçesinin Ravza gülü,
Sen ki aramızda yoksun,
Milenyum çağının Şubatları hep mahzun.
Medine'ne gelmek var ama yol uzun,
Ürperir kalplerimiz ve gönüllere doğar bir hüzün.
Ayın ondördü bugün, aşıklar seni anar,
Dua dua yükselir salavatlar, fatihalar...

Ey sahipsiz kalplerin maşuğu;
Yolunu kaybetmiş yetimlerin yoldaşı,
Sevgi kokmayan kalplere, sevgi tohumlarını eken sevgili,
Ey biçarelerin neş'e kaynağı,
Yolda kalmış yolculara arkadaş,
Yalnız kalmış yüreklerimize, bir meltem olup es efendim.
Çünkü bugün sevgililer günü,
N'olur, bekletme ümmetini ey sevgili..
Ruhlar, Seninle gıdalanacak en sevgili...
Beklemekteyiz...