En Sevgili Şiiri - Yasin Yamak

Affet Ey sevgili, pâyına yüz sürmeye geldim günahlarımla.
Dilim seni söylemeye, elim gül yüzüne değmeye geldi.
Ey gülü âlem bahçesinin! Dalında bir katren olsam kâfidir…Yüreğimi dayasam da kanatsam kalbimi dikenlerine.
Ey hayali bile en mühim hakikatten tatlı sevgili! Affet...
Ey bin kere sevilse de yine sevilen!
Sen gece yolunu kaybedene ışıksın, sen yolunu bulana yoldaşsın. Sen yolunda gidene öndersin, sen devam edilecek istikametsin...
Hem bunca cefa yeter, vuslatına nail olmaklığım isterim.
Affet Ay benim Efendim...
Canım seni arar Yûsuf-ı bîçâreyi arar gibi. Yâkubun oldum Kenan’da...
Yûsuf’u görüp de ona meyleden Züleyhâyım Mısrın sarayında...
Ben âteş-i Adn'im, sen bağrıma düşen İbrâhim...
Affet En Sevgili...Yolun yolumdur, yoluna toz olmuşumdur
Ey Sevgili! Sade affet..
Bana şefaatin kâfi, gül yüzünle beraber...